Zmarł krytyk sztuki Andrzej Osęka

Andrzej Osęka pisał przede wszystkim o sztuce współczesnej. W 1955 roku ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.

Pracował kolejno w „Przeglądzie Kulturalnym” (w latach 1955-1962) i „Kulturze” (1965-1981). Od 1980 roku był członkiem „Solidarności”, działał w zespole ds. kultury regionu Mazowsze.

Należał też do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Literatów Polskich, a jako współpracownik konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość przygotował m.in. jeden z rozdziałów w raporcie „Polska wobec stanu wojennego”.

W latach 1983-1989 należał do Komitetu Kultury Niezależnej, zajmował się tematyką plastyki. W 1983 razem z Martą Fik założył miesięcznik „Kultura Niezależna”, współpracował z paryską „Kulturą” (pod pseudonimem Paweł Morga) oraz z prasą podziemną w Polsce (m.in. „Tygodnikiem Mazowsze”).

Od 1992 roku był związany z „Gazetą Wyborczą”, współpracował też z „Dziennikiem”, „Polityką” i „Wprost”.

Był członkiem rady programowej stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita. W 1986 roku dostał nagrodę publicystyczną im. Juliusza Mieroszewskiego, w 1994 roku - Nagrodę PEN-Clubu im. Jana Strzeleckiego, a w 2011 roku został odznaczony przez prezydenta Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Napisał wiele książek o tematyce sztuki, m.in. „Mitologia artysty”, „Sztuka z dnia na dzień”, „Siedmiu słynnych malarzy”, „Kryzys sztuki i nadzieja”, „Siedem dróg sztuki współczesnej” i „Jawa czy sen: felietony z lat 1989-1995”.